Extra informatie | Groene revolutie is de enige redding

De agrarische technologie is voorhanden om aan het einde van deze eeuw tien miljard mensen te voeden. De extremisten binnen de milieubeweging mogen die groene revolutie niet tegenhouden, schrijft Norman Borlaug in NRC op 23 oktober 1999. De landbouwkundige ontving in 1970 de Nobelprijs voor de Vrede voor zijn werk in India en Pakistan. Hij stond aan de basis van de Groene Revolutie in de landbouw. Als directeur van het Carter Center probeert hij  de gewasopbrengst en de verspreiding van voedsel in Afrika te bevorderen.

Een paar opmerkelijke quotes uit zijn betoog:

‘We hebben de agrarische technologie in huis om de voor de komende kwart eeuw voorziene 8,3 miljard mensen te voeden. Relevanter voor nu is de vraag of het de boeren zal worden toegestaan die technologie te gebruiken. Extremisten binnen de milieubeweging in de rijke landen lijken hun uiterste best te doen de wetenschappelijke vooruitgang te stuiten. Kleine maar prominente, zeer doeltreffend opererende en kapitaalkrachtige groepjes activisten verkondigen angstaanjagende onheilsprofetieën en houden zo de toepassing van nieuwe technologieën op, of het nu gaat om genetische manipulatie, biotechnologie of meer conventionele agrarische methodieken. Een voorbeeld is de campagne tegen genetisch gemodificeerde gewassen, door de activisten “Frankenstein-voedsel” genoemd.’

‘We moeten natuurlijk verantwoord met het milieu omgaan. Ik ben altijd voorstander geweest van wat we vroeger `geïntegreerde landbouw' noemden en wat nu `duurzame landbouw' heet – zodanig gebruik van het land zodat zoveel mogelijk mensen er zo lang mogelijk zoveel mogelijk nut van hebben. Maar het hedendaagse extremisme is gevaarlijk verblind. En het meest zorgwekkende is dat het inspeelt op gebrek aan kennis over de biologische complexiteit van de voedselteelt bij het grote publiek in de rijke samenlevingen – inmiddels geheel verstedelijkt en zonder enige binding met het land – een `kenniskloof' die steeds breder wordt door de snelheid waarmee genetica en plantaardige biotechnologie voortschrijden. Een tweede grote opgave voor de volgende eeuw is dan ook een vernieuwing en verbreding van het biologie-onderwijs. Nergens is het zo belangrijk vrees uit onkunde te bestrijden met kennis, als waar het gaat om deze kernactiviteit van het mensdom: de voedselproductie.’

‘Aan het slot van de milieutop van Rio de Janeiro in 1992 boden meer dan 400 wetenschappers de aanwezige staatshoofden en regeringsleiders een petitie aan. Die petitie is inmiddels door duizenden wetenschappers ondertekend, ook door mij. Ik citeer uit de laatste alinea: “De grootste dreigingen die onze aarde belagen zijn onwetendheid en onderdrukking, en niet wetenschap, technologie of industrie, die instrumenten creëren welke bij doeltreffend gebruik onmisbaar zijn voor het tegengaan van overbevolking, hongersnoden en ziekten in de hele wereld.” Landbouwdeskundigen en beleidsmakers hebben de morele plicht onze leiders in de politiek, in het onderwijs en in de godsdienst te wijzen op de omvang en de ernst van de problemen waarvoor de schaarste aan bouwland en voedsel en de bevolkingsaanwas ons de komende jaren zullen plaatsen. Ook moeten wij hen onder ogen brengen welke indirecte effecten de reusachtige omvang van de menselijke bevolking heeft voor het leefgebied van talrijke wilde plant- en diersoorten, die daardoor dreigen uit te sterven. Doen wij dit niet, openlijk en onomwonden, dan dragen we bij aan de dreigende chaos als gevolg van ontelbaar veel miljoenen doodhongerende mensen. Dit probleem zal niet vanzelf verdwijnen; door het te blijven negeren maken we het voor de toekomst des te moeilijker een oplossing te realiseren.’

Lees hier de hele bijdrage van Norman Borlaug